Een dikke drie weken geleden zijn we aan ons quarantaine-avontuur begonnen hier in Leuven. Voorlopig genieten we er nog van met volle teugen, al beginnen de kindjes af en toe te vragen wanneer ze terug naar school mogen… Who knows :-)?
Wat ik merk is dat onze relatie als gezin veel aan het groeien is.
De grote winnaar van deze periode is onze peuter. Zij geniet ervan dat iedereen thuis is, haar woordenschat neemt grote sprongen vooruit en ze speelt heel flink mee met haar broer en zus. Geen gejengel meer aan mama's been wanneer ik toch wat huishoudelijke taken probeer gedaan te krijgen! En wanneer papa gaat werken roept ze 'Bove!' (papa's bureau is op de zolder) - het nieuwe normaal…
De twee kleuters genieten dan weer van veel meer tijd met zowel mama als papa.
Ik heb zoveel meer tijd om deze vasten ten volle met hen te beleven, de knutselwerkjes volgen elkaar in hoog tempo op en daardoor volgen ook de vele (naar mijn gevoel toch al diepe) gesprekken over geloof. Met soms al moeilijke vragen, waar ik zelf twee keer over moet nadenken…
En ook Sam geniet ervan om 's avonds niet 40 minuten in de auto of trein te moeten zitten, maar in de plaats met de kindjes in de tuin te kunnen voetballen, schommelen of werken.
Voor iedereen dus een win-win-situatie lijkt mij!
(Op voorwaarde dat het natuurlijk niet het echte normaal wordt, want dan zullen we het vermoedelijk een pak minder appreciëren - we missen natuurlijk ook onze familie, onze vrienden en onze broers en zussen in de Heer…)
Toen bedacht ik plots: 'En wij als koppel?'
Zonder corona-quarantaine blokkeren we regelmatig een avond, laten we een babysit komen en zorgen we dat we er met zijn tweeën even tussenuit zijn, een date night... Een moment echt voor ons, niet om praktische dingen te regelen, maar om te praten over hoe het gaat met ons, wat onze dromen zijn, waar we het moeilijk hebben, wat we voelen dat de Heer zegt - een beetje zoals toen we nog niet getrouwd waren...
Het is als koppel met 3 kleine kindjes zoeken naar tijd voor 'ons'. Eens de kindjes in bed liggen, zijn we meestal moe, moeten we nog praktische zaken regelen of heeft een van ons een avondmeeting of -activiteit gepland. Een avond blokkeren is wat wij moeten doen om effectief met zijn tweetjes tijd samen door te brengen zonder afleidingen.
En toen was er Corona en hadden we plots alle avonden voor onszelf - de vermoeidheid is er af en toe nog, maar er zijn geen activiteiten meer, een pak minder praktische zaken te regelen en dus een zee van tijd!
En toch dacht ik plots: "Ik wil een date night! Wij hebben dat nodig!"
Want de realiteit is dat de zee van tijd 's avonds zich de voorbije drie weken vanzelf heeft opgevuld.
Dus zo hebben we het dan aangepakt: 's Avonds hebben we de kindjes eten gegeven en hebben we samen het hele huis opgeruimd. Opzet: het creëren van een ontspannende setting, waar geen visuele stimuli waren om ons af te leiden. Eens de kindjes in bed zaten hebben we eten afgehaald. Opzet: minimale inspanning, maximaal lekker eten. Dan hebben we op ons gemak gegeten. Opzet: geen kindjes, dus een hele maaltijd zonder rechtstaan om nog iets te pakken, iets op te kuisen en vooral zonder 'help mij!' - gewoon zelf eten en ontspannen kunnen praten… Erna hebben we het gezellig gemaakt in de zetel en over allerlei niet belangrijke dingen kunnen praten, zonder ons iets van de wereld aan te trekken… Het was romantisch en rustig en we waren ontspannen…
Hahaha! Niet helemaal...Het was romantisch, rustig en ontspannen, maar natuurlijk blijven we in de eerste plaats ouders van 3 kleintjes en hebben we tijdens het opruimen een kleuter-woede-aanval gehad waar we wat tijd voor nodig hadden om door te prikken en tijdens het eerste uur samen aan tafel werd er de hele tijd 'mama' geroepen vanuit een slaapkamer door de peuter die geen zin had om te gaan slapen - typisch dat dat juist op de date night valt :-)
Maar al bij al kan ik het alleen maar aanraden om zelfs in deze tijd heel bewust tijd te maken voor elkaar!
Het deed mij denken aan deze uitspraak die ik ooit ergens ben tegengekomen:
Zeker in deze tijd zonder normale eucharistie, is het belangrijk om onze liefde te bevestigen en te laten groeien…
En Sam? Die zei toen we gingen slapen: "Goed idee, Kim, moeten we nog doen!"
Gelukkige echtgenoot is gelukkige Kim!
Hopelijk kan dit alles jullie aanzetten om ook eens een speciale date night met jullie echtgenoot te organiseren! Al jullie ideeën en tips voor onze volgende corona-date-night zijn zeker welkom!
Jullie zus, samen op pad,
