Mijn laatste blogpost ging erover dat ik de droom uitleefde. Dat was toen zo en dat blijft nu ook nog steeds zo. Mijn hele leven heb ik gedroomd van mama zijn en hier ben ik dan - nu ermee doen wat God van mij verlangt en mijn kinderen opvoeden met de kennis van het geloof in Christus en hen helpen om heilig te worden zodat we later samen in de hemel God kunnen loven en prijzen.
Dat is mijn droom nu!
En die leef ik ook.
Helaas heb ik zoals iedereen maar 24 uren in een dag. En zelfs al spendeer ik er momenteel niet heel veel al slapend - mijn vijfmaander slaapt nog lang niet door, is laat op en heel vroeg uit de veren - toch zitten mijn dagen zitten goed vol.
Het overgrote deel van mijn tijd loop ik met bovenvermelde vijfmaander rond in mijn armen. Weinig slapen ook overdag en altijd willen rondkijken, erbij zijn om toch maar zeker niets te missen van wat de broer, zussen, papa of mama doen - en ja, elke stoel is daarvoor ontoereikend met een hoop geween tot gevolg wanneer mama haar er toch in zet.
Ik kreeg al alle soorten adviezen over hoe ik het beter zou kunnen aanpakken om haar te leren slapen in haar bed, zitten in haar stoel of spelen in haar park, geen van allen werkte en dus houd ik het bij het beste advies van allemaal: "Het is een periode, ze gaat er snel genoeg uitgroeien, probeer ervan te genieten, het zijn later vaak pientere kindjes..."
Het helpt ook dat dit niet de eerste baby is waarmee we dit voorhebben!
De weinige tijd waarin ik 2 armen vrij heb (en niet omval van de slaap), is momenteel gevuld met creatief bezig zijn en zaken creëren over het geloof waarmee ik mijn kinderen kan helpen groeien in het geloof...
Ik las ergens dat voor vrouwen het 32e levensjaar het summum van creativiteit is.
En dat is wat ik ervaren heb sinds de geboorte van mijn jongste. Ik heb zin om te tekenen, om dingen uit te werken voor mijn kinderen om te groeien in geloof, zonder het gewoon vanop internet te vertalen. Maar door het echt vanuit mijn hart en vanuit de inspiratie van de Heilige Geest te laten ontstaan...
En dat is waar ik nu mijn energie uit haal - eventjes niet meer uit deze blog - maar uit het maken van dingen voor mijn kinderen waar we nog jaren van gaan genieten en leren. En helaas heb ik daarnaast dus niet meer de tijd om er foto's van te maken en ze hier te komen posten.
Dit alles dus om even uit te leggen waarom het hier zo stil geworden is, geen blogposts, geen nieuwsbrieven,...
Alles gaat goed hier, heel goed, en misschien gaan jullie binnen enkele maanden terug van mij kunnen horen. Maar nu even niet. In deze fase van mijn mama-zijn-pad is het niet mogelijk om regelmatig te bloggen (of toch niet op een manier die voor mij ook leuk is, want voor mij mag het bloggen geen moeten worden...)
Dus in dit seizoen van kleine baby in de armen houden en ervan genieten, zal het even stilletjes zijn hier online, want dat is wat God nu in de eerste plaats verwacht van mij, er zijn voor mijn kiddo's...
Wanneer er terug 'space' komt, in mijn agenda en in mijn hoofd, dan zullen jullie het hier of op sociale media wel merken :-)
Veel liefs en veel plezier in jullie seizoen van het mama-zijn,
