Gaudete.
Wees verheugd.
Maar wat als je het niet voelt? Wat als je doodmoe bent en alles lijkt tegen te steken.
De kindjes zijn moe door school, door de donkere dagen, door te veel tijd binnen door te brengen, door te weinig mensen te mogen zien.
Ik ben moe want #mijnbabyslaaptniet , ik ben eenzaam want #quarantaine, ik ben de focus wat kwijt en leef van dag tot dag. Er is zoveel dat ik zou moeten doen, maar waar ik niet toe kom. Er is zoveel dat ik zou willen doen, maar waar ik al helemaal niet toe kom. Frustraties zijn er dan ook heel veel.
Ook buiten ons huis lijkt het bij onze families niet geweldig te gaan - en er is maar zoveel dat een mens 'social distant' kan doen, zeker met een baby in de armen, een peuter aan het been en 2 kleuters die je constant in de gaten moet houden.
Het enige lichtpuntje: 'we mogen de mis terug als gemeenschap vieren' (15 mensen is niet veel, maar al beter dan het thuis uit de zetel proberen vieren). Maar dat werd al snel van tafel geveegd door onze pastorale zone: we gaan dat niet doen, want we gaan teveel mensen moeten weigeren.
Gaudete. Wees verheugd.
Nee, ik voel het niet. Ik ben niet blij, ik voel geen vreugde.
Tot ik beter kijk:
De was raakt geplooid in de kasten. Er staat elke dag een voedzame maaltijd op tafel. We zijn allemaal gezond (op enkele loopneuzen na).
Een kleuter houdt zich een uur bezig met zelf te knutselen. Geen idee wat het moet voorstellen, maar ze heeft het toch maar zelf gemaakt.
Mijn echtgenoot zet zijn eigen vermoeidheid en verlangens aan de kant om anderen te gaan helpen en doet er alles aan om het voor mij draagbaar te laten zijn, zoals een dag niet gaan werken zodat hij voor de baby en peuter kan zorgen.
Een kleuter begint af en toe dingen te lezen, ook al 'wil hij nog niet leren lezen' en 'kan hij dat nog niet'.
Ik vind de tijd om op een uurtje een heel knutselwerkje uit te werken om samen met de kids te maken - hierdoor weten ze nu alles van Juan Diego en OLV van Guadalupe (of toch alles wat ik geleerd heb erover tijdens het voorbereiden).
De baby slaapt vredig in mijn armen terwijl ik mijn gedachten hier van me af tip.
(En er is chocolade in huis ;-))
Gaudete. Wees verheugd.
Misschien voel ik mij niet blij.
Maar ik heb wel heel veel om het wel te zijn.
En dus kies ik er vandaag voor blij te zijn…
Voor God, omdat Hij dat vraagt en mij zoveel geeft ervoor.
Voor mijn echtgenoot, omdat ook hij zichzelf elke dag geeft aan mij.
Voor mijn kindjes, omdat ze dat voorbeeld nodig hebben.
Voor mezelf, omdat het leven gewoon leuker is met een glimlach dan met gezaag en geklaag.
Ik kies blij te zijn in het hier en het nu.
Elke dag opnieuw wil ervoor kiezen. Ook wanneer het moeilijker is.
Ik wil blij zijn en vol vreugde, ondanks mijn verlangens, ondanks mijn noden, ondanks mijn moeheid, ondanks mijn frustraties...
Ik kies ervoor het stemmetje in mijn hoofd te negeren, het stemmetje dat zegt wat ik zou moeten, zou willen, waar ik faal of wat ik verdien, het stemmetje dat vergelijkt met anderen en dat anderen dingen verwijt. Dat stemmetje wil ik overstemmen met vreugdeliederen en dankgebeden. Daarvoor kies ik. Elke dag opnieuw. Want er is niet mooier dan mama te mogen zijn…
