Ik ben het de laatste weken trager aan beginnen doen. Mijn eigen creatieve projecten zijn wat op de achtergrond terechtgekomen om mezelf en mijn gezin voor te bereiden op de komst van onze nieuwste spruit…
Deze zwangerschap heeft veel van mij gevraagd, en zo ook veel van ons als gezin… De verrassing opnieuw zwanger te zijn, de angst om de baby op 13 weken alsnog te verliezen, het vele platliggen in de weken erna, de bekkenlast en harde buiken bij de thuisquarantaine met 2 actieve kleuters bovenop de peuter… Deze zwangerschap was zowel fysiek als mentaal een uitdaging en heeft hopen energie gekost, energie die ik daardoor niet had voor andere zaken.
Ik ben de voorbije maanden vaak gefrustreerd geweest over de dingen die ik niet meer kon en over wat de zwangerschapshormonen met mij deden.
En de gedachte aan wat de vermoeidheid en de verandering van hormonen met mij gaan doen na de geboorte, kan mij af en toe helemaal ontmoedigen: "Waar ben ik mee bezig? Wat probeer ik te bereiken, het gaat toch allemaal niet zoals ik het zou willen..."
Al deze maanden van frustratie, ontmoediging en soms zelfs wanhoop, heb ik naar de Heer gebracht.
En God geeft me hernieuwd perspectief en nieuwe vrede.
Het creëren van nieuw leven overschaduwt alles…
En dat is hoe het moet zijn!
Het is Gods plan dat elk klein nieuw leven moet worden verwelkomd door iemand die met haar hele zijn de komst heeft afgewacht en voorbereid.
En wanneer ik deze komst op mijn eentje overdenk, word ik overweldigd door de zorgen over mezelf, mijn gezin en het kind dat mij nog extra zal worden toevertrouwd.
Maar in gebed opent het venster van dankbaarheid en vertrouwen…
Dankbaarheid voor hoe we de voorbije maanden meer dan alleen overleefd hebben als gezin en dankbaarheid voor wat de toekomst brengt.
Vertrouwen dat God ook in die toekomst voor ons zal voorzien.
Alleen dankzij gebed komt ik tot de genade van God.
Alleen dankzij gebed zie ik het leven in het licht, in Zijn licht, waardoor ik een glimp opvang van de echte glorie van deze tijd…
Het doet mij opnieuw beseffen dat ik de hand van Jezus moet vasthouden terwijl ik door dit leven ga, om het leven ten volle te kunnen beleven…
Zoals Jezus het zelf vertelde:
Er is geen leven zonder Christus…
Wat zoek ik elk moment van mijn leven? Jezus!
Hoe vind ik hem? In gebed!
Jullie zus in het spoor van Ruth,
