Deze blog is nu ongeveer een jaar online…
Al is het in mijn hoofd pas in september dat ik 'voor echt' begonnen ben…
Er zijn periodes geweest dat het hier maar stilletjes was, periodes waarin ik veel discipline had om toch elke week koste wat het koste iets te posten en momenteel is het een zaligheid om elke week minstens een artikel te posten en telkens te kunnen kiezen uit wat ik allemaal geschreven heb...
De lente en de zon, mijn gezinnetje om mij heen geven mij veel energie, veel inspiratie en zin om hier in een hoekje op het internet mijn mijmeringen en avonturen klein en groot te posten.
Heb ik met deze blog bereikt wat ik initieel dacht te bereiken ermee?
Ik denk het niet...
Maakt dat eigenlijk iets uit?
Nee!
Heb ik nog schrik om te falen?
Soms.
Ik twijfel natuurlijk soms of ik nog wel voort moet doen, of ik mijn creativiteit niet beter kanaliseer naar iets wat voor mij duidelijk opbrengt of duidelijk een meerwaarde is voor anderen…
Maar onmiddellijk bedenk ik dat dit egoïstisch is, ik hoef niet de meerwaarde te weten van wat God mij vraagt te doen.
Deze blog onderhouden voelt momenteel een beetje aan als het leven zelf: God leidt ons en we weten op voorhand niet echt waarheen we gebracht zullen worden. Vaak weten we niet waarom iets gebeurt of waarom we het aanvoelen hebben dat we iets moeten doen. Soms doen we dingen waarvan we de vruchten pas jaren en jaren later zien. Soms zien we die vruchten helemaal niet...
En dus blijf ik vertrouwen ik dat Gods plan perfect is en dat Zijn Geest mij wel zal leiden in wat ik moet doen en dat diezelfde Geest de mensen die het nodig hebben naar het juiste artikel zal leiden.
Ook al weet ik daar misschien nooit iets van.
En zelfs als niemand de artikels leest - dan weet ik dat dit voor mij is wat ik nodig heb, wat goed is voor mij om te doen om deze jaren van kleine baby's en kleuters, deze jaren van diepe vermoeidheid en deze jaren van weinig echt diep sociaal contact op een diepere manier te beleven, dankzij de tijd die ik telkens kan nemen om na te denken wanneer ik iets schrijf of post…
Wat ik me vooral voorhoud is het feit dat ik dit 'werk' niet doe tot mijn glorie, maar tot de Zijne!
In het spoor van Ruth, wandelend door ons geloof,
