Ik ben de laatste week aan het nadenken en bidden over 'hoe ga ik wanneer de school herstart met mijn 2 kleuters, peuter en baby ondanks de ochtendrush toch een goede gebedstijd kunnen hebben…?'
We hebben sinds de quarantaine een goede manier van bidden in de ochtend uitgebouwd, die we hebben kunnen volhouden ondanks het verwelkomen van onze jongste spruit - we zijn hierin zeer gezegend, want als we niet die intense tijd samen in huis hadden gehad voor de geboorte, hadden de kindjes nu vermoedelijk geen goede gebedstijd meer gehad…
Ik besef dus heel goed dat dit niet mijn verdienste is, maar dat de Heilige Geest ons elke dag opnieuw leidt hierin…
Daarom heb ik vanmorgen eens de tijd genomen om hierover te bidden, want de angst dat het ons niet meer gaat lukken komt niet van God en alleen Hij kan die wegnemen…
En God herinnerde mij aan 3 dingen die ik doorheen de jaren als mama geleerd heb:
En mij dit herinneren gaf mij veel vrede en moed om de schoolstart zonder angst tegemoet te gaan..
Deze 3 tips zou ik hier ook willen meegeven aan alle andere mama's!
Speciaal ook aan alle beginnende mama's - dit had ik willen lezen toen ik mama van 1 was en niet wist waar te beginnen…
1. GEWOON DOEN!
Toen ik pas mama geworden was heb ik op "het juiste moment" zitten wachten was om met onze zoon te beginnen bidden. Terwijl ik nu weet dat er geen juiste moment is - onze nummer 3 heeft gewoon moeten meedoen in de gebedsroutines van de 2 oudsten en dat is juist heel rijk gebleken. Op 1.5 jaar kon zij grote stukken van het Onze Vader al meebidden - ze begrijpt misschien nog veel niet van wat ze zegt, maar ze vindt het leuk dat ze mee kan doen wat 'de groten' doen en het legt een basis voor wanneer haar hart rijp is om zelf een persoonlijke relatie met God op te bouwen. Plus, het is kei schattig als we haar vragen voor wie zij wil bidden en ze dan enkele mensen opsomt ;-)
Dus begin gewoon, wacht niet tot je kind een bepaalde leeftijd heeft (want wat is de perfecte leeftijd om te beginnen?), wacht niet tot je helemaal weet wat je gaat zeggen en hem/haar/hen gaat leren… Het maakt niet uit hoe je bidt, wanneer je het doet, zolang je kind maar leert dat bidden normaal is en dat we het elke dag doen!
Dit is wat ik nu ook moest horen: ik moet gewoon blijven bidden met de kindjes ondanks de ochtendrush - we vinden wel een moment en de kindjes moeten weten dat dit zo een belangrijk deel van ons leven is, dat we dit niet laten wijken ondanks de drukte…
2. WEES FLEXIBEL
Een tweede zaak waar ik als jonge mama op gewacht heb om te beginnen bidden was 'het perfecte materiaal' en 'de ideale plaats'.
Ik heb veel gezocht naar wat je allemaal kon gebruiken om kindjes positief bij het gebed te houden. Ik heb ook verschillende soorten materialen zelf gemaakt, verschillende soorten gebedskaartjes - zo met veel knip en plakwerk voor de mama vooraf - om dan te zien dat de kinderen er totaal niet in geïnteresseerd waren. Meestal was ik gewoon enkele maanden (of jaren) te vroeg met 'mijn systeem' en gelukkig was er de Heilige Geest die ons leidde om de kindjes toch tot goed gebed te komen (op hun niveau), maar de frustratie dat ik vele uren 'verspild' had aan het maken van de kaartjes was er wel op dat moment…
Hetzelfde geldt voor de ideale plaats. Wij hebben in onze kelder een gebedskamer gemaakt - maar heel eerlijk, sinds vorige zomer staat die gewoon stof te vergaren. In de winter was het te koud naar mijn zin (zwangerschapshormonen maken mij nog kieskeuriger dan ik al ben ;-) ) en nu de baby er is, is het gewoon gemakkelijk om wanneer ze in slaap gevallen is na het voeden, gewoon de kinderen bij in de zetel te roepen en daar te bidden, want meer energie heb ik meestal niet… En ook hierin geloof ik dat de Heilige Geest ons leidt en zegt waar en wanneer we best bidden - want regelmatig zijn het de kindjes die komen vragen 'zullen we nu bidden' en het is dan zo gemakkelijk om 'nee, nu niet' te antwoorden…
Dus wees flexibel, laat ruimte voor de Heilige Geest om de manier van bidden en het moment ervan mee te bepalen - maar zorg wel dat het gebeurt :-)
Dat is ook Gods boodschap aan mij vandaag: wees flexibel, zorg dat je bidt met de kindjes elke ochtend, maar probeer nu niet al een vast plan te vinden, kijk de eerste weken van het nieuwe schooljaar waar de Geest je leidt…
3. WEES HUN VOORBEELD
De bijbel zegt in Matteüs 6:
maar ik denk dat onze kinderen de uitzondering zijn die de regel bevestigt… I
k denk dat we een voorbeeld moeten zijn voor elk van hen.
Dit is iets wat ik als jonge mama onderschat heb. Mijn relatie met de Heer en de manier waarop ik erin investeer straalt af op mijn kindjes. Wanneer zij zien dat ik elke dag de tijd neem om Gods Woord te lezen, om voor elke maaltijd dankbaar te bidden, enzovoorts, dan zijn zij geneigd om zelf ook meer te bidden, soms spontaan, soms gewoon met minder 'gezaag' dan normaal :-) Maar er is wel een verband. Want wanneer ik 'het te druk heb' om tijd te maken voor God, verstaan zij niet waarom zij dat wel zouden moeten doen…
(En daarnaast ben ik ook een beter persoon wanneer mijn relatie met God goed zit, dan ben ik ook op andere vlakken een beter voorbeeld om hen te helpen groeien in heiligheid...)
Toen ik enkele maanden geleden de devotie van het gebed van de Goddelijke Barmhartigheid had onderzocht, heb ik het een tijdje elke dag om 3 uur 's middags gebeden. Onze oudste van 5 jaar is na enkele weken toen een paar keer bij mij komen zitten en hij zei de gebeden gewoon mee - omdat hij mij het de weken ervoor elke dag opnieuw had horen bidden… Ik stond toen versteld van dat effect en was God heel dankbaar! Mijn voorbeeld zorgde dat hij ook mee kon bidden.
(Vraag mij niet waarom ik dan uiteindelijk gestopt ben met dit gebed elke dag te bidden, want ik heb geen idee (schaamschaam…) - God deed mij hier vandaag opnieuw aan denken, dus misschien is dit een goed moment om het opnieuw op te nemen…
Wat ik alleszins zeker moet doen is zorgen dat de kindjes zien dat God op nummer 1 staat ondanks de ochtendrush en de spanning bij de kindjes (en mij) om op tijd op school te geraken.
Dit zijn Gods 3 tips vandaag aan mij en ik vond ze zo goed, dat ik ze hier deel met jullie, voor mezelf om niet te snel te vergeten en misschien kan het iemand van jullie ook inspireren of aanmoedigen vol te houden :-)
Jullie zus op pad door het geloof,
