Een uitspraak van de heilige paus Johannes Paulus II die voor mij het belang van bidden met de kindjes zeer goed uitdrukt:
De vraag die ik dan al eens durf stellen aan andere mama's is 'hoe pak jij het aan?'.
Vroeger omdat ik onzeker was over wat ik 'moest' doen. Nu eerder om nieuwe ideeën te krijgen om het met mijn eigen kinderen te doen. Kindjes groeien, dus verandert ook hun manier van bij de Heer komen - dat is toch mijn ervaring. Wij zijn nog niet de perfecte manier van bidden als gezin tegengekomen die we tot ze het huis verlaten kunnen doen.
Met de groei van de kindjes, van ons als gezin, groeit ook onze manier van bidden tot God.
En dat vind ik ook mooi aan Johannes Paulus' uitspraak: "the gradual discovery" - dat is wat ik echt ervaar!
En daarom vraag ik ook soms 'hoe pak jij het aan?', omdat nieuwe manieren nieuwe wegen van groei kunnen stimuleren - zoals we bloemen soms verpotten om ze meer te laten groeien :-)
In een eerdere blogpost schreef ik al dat je bidden met je kindjes gewoon moet doen, dat je flexibel moet zijn en hun voorbeeld moet zijn.
Hier wil ik zelf antwoorden op de vraag 'hoe pak jij het aan?'
Het eerste wat ik zou zeggen op die vraag is: ik doe wat ik weet dat goed is voor mijn kinderen op dit moment!
Elke mama kent haar kinderen het beste. En elk gezin is anders - zelfs al hebben ze kinderen van dezelfde leeftijden! Wat werkt voor mijn kinderen, kan helemaal averechts zijn voor andere kinderen. Dus je kan van andere mama's live of op het internet op blogs of sociale media manieren van bidden horen of lezen die volgens hen heel goed zijn, maar dat wil niet zeggen dat ze sowieso voor jouw gezin goed zullen zijn. Soms kan je ze gewoon overnemen, soms moet je ze wat aanpassen, maar soms moet je ze gewoon naast je neerleggen… Zelf heb ik dit niet altijd gemakkelijk gevonden - als een mama een ideale manier van bidden heeft, waarom werkt dit dan niet met mijn kinderen? Ik ben net niet verleid geweest tot te denken dat er iets mis moet zijn met mijn kinderen - meestal bleef ik steken bij het 'ik zal het wel niet juist aanpakken', zoals bijvoorbeeld in het bidden van de rozenkrans als gezin - dit lukt tot nu toe nog niet, dus we houden het bij 1 tientje, en intussen heb ik daar vrede mee :-), voor alles is er een tijd en die tijd zal wel nog komen voor ons!
Wat doe ik dan op dit moment? Op dit moment hebben we allemaal een boekje waar ik elke maand nieuwe blaadjes insteek - dit boekje is onze leidraad in de gebedstijd.
Omdat mijn kindjes nog niet kunnen lezen, zet ik bij de teksten tekeningetjes, waardoor ze ook mee kunnen "lezen" en zo leren we samen liedjes om God te prijzen, maar ook gebeden of bijbelverzen. Het helpt ook om de heilige van de dag niet te vergeten - er zit van de heiligen die we willen herdenken een tekening in het boekje die ze mogen inkleuren na de gebedstijd, terwijl ik hen vertel over het leven van de heilige.
Een vaste routine is wat voor mijn kinderen heel goed werkt - ze weten wat ze mogen verwachten. Maar we zijn wel flexibel, want elke dag doen we iets anders, een heilige, het gebed van de maand, een bijbelverhaal,…
Het boekje helpt ons ook om papa vlot mee te laten bidden wanneer hij thuis is, want hij kan gewoon met alles meedoen, aangezien we gewoon het boekje volgen :-)
Is dit de ideale manier van bidden? Nee. Het was supergoed voor ik bevallen was, want ik had tijd om even op voorhand te kijken wat ik voorbereid had voor die dag en om het dan ook effectief te doen. Nu met een kleine baby is die tijd er niet en zijn er regelmatig dagen waarop we enkel de gebedsintenties en het onze vader bidden (onze basics - daar wijk ik niet vanaf). Ik vind het wel spijtig dat we nu vaak niet tot meer komen dan de basics, maar dit is gewoon de realiteit momenteel.
Het boekje biedt ons wel de structuur en de mogelijkheid tot het meer doen wanneer er tijd voor is. Ik verwacht dat we daar in de komende maanden ook terug elke dag tijd voor zullen kunnen maken! De routine aanhouden is wat telt voor ons momenteel!
Mijn hoop met het boekje is tweevoudig:
Dat mijn kinderen sneller de reflex gaan hebben om neer te schrijven waarvoor ze willen bidden, wat God antwoordt, … - dat ze het als een gebedsjournaal beginnen zien eens ze kunnen lezen & schrijven.
Dat ze een houvast hebben, een structuur waarop ze kunnen terugvallen, maar dat ze ook leren dat het elke dag een beetje anders mag zijn, want dat onze liturgische kalender ons veel biedt. En vooral dat deze houvast hen kan helpen om elk hun eigen weg te gaan in hun persoonlijke relatie met God.
Dit is de manier die voor de 2 kleuters nu goed werkt. De peuter doet al aardig mee -ze had eerst mijn boekje geclaimd, dus intussen kreeg ze er ook zelf eentje - en voor haar heb ik ook nog de gebedskaartjes gehouden die ik vroeger gebruikte.
Eerst waren dat gewoon kaartjes met de gezichten op van onze familieleden en vrienden waarvoor ik wou dat ze leerden bidden. Ik had deze geplastificeerd, zodat ze meer dan 1 gebedstijd meegingen, want mijn peuters staken ze in hun mond…
Een tweede serie kaartjes waren er voor elke dag 1tje met dan per dag een thema - zodat we 1 keer per week voor iedereen gebeden hadden. Hiervan had ik voor mijn 2 oudsten elk een set, want anders was het ruzie wie het kaartje moest vasthouden, plus de dag dat ze voor hun peter en meter bidden was op die manier speciaal voor hen, wat ze leuk vonden. Deze volgorde van op dag x bidden we voor y hebben we in ons gebedsboekje nu behouden, zodat dit niet veranderde toen ik het boekje introduceerde.
We hebben dus al wel enkele manieren geprobeerd (meer nog dan deze 3, maar dit waren de meest vruchtbare voor mijn kleine kindjes)…
En als ik heel kort zou moeten antwoorden op 'Hoe pak jij het aan?' dan zou ik zeggen dat ik gewoon zorg dat we het doen. Het zit in onze routine. Hoe we het doen, wanneer we het doen, hoe lang het duurt,… dat verandert van dag tot dag, maar wat vaststaat is dat we het doen en dat we minstens een liedje zingen, voor enkele mensen bidden en het onze vader zeggen… Al de rest is variabel en bonus...
En wie weet hoe we het doen volgend jaar :-)
Ik ben wel benieuwd hoe jullie doen ;-)
Jullie zus op pad met de kindjes doorheen het geloof,
Comments